Jezus był wciąż pod naporem ludzi -- jęczących, zaropiałych, trędowatych, niewidomych, głuchych, sparaliżowanych, opętanych przez szatana, nieszczęśliwych, zmartwionych, zrozpaczonych, biednych, zabłąkanych na życiowych bezdrożach, proszących o ratunek. Jezus wciąż był pod naporem ludzi nienawidzących Go -- faryzeuszy, saduceuszy, uczonych w Piśmie, złośliwych, pogardliwych, pytających, podchwytliwych, którzy Go chcieli zniszczyć. Jezus był pod naporem życia i odchodził modlić się, by mógł je wytrzymać - a to w dzień, a to w nocy na miejsce odosobnienia...
Na Ciebie też wciąż napierają ludzie w tramwajach, na ulicy, w sklepach, w miejscu pracy -- agresywni, bezczelni, opryskliwi, niekulturalni, źle wychowani, prymitywni, nienawistni, zazdrośni; wciąż jesteś zasypywany stosem problemów, spraw ważnych, drobnych, bezsensownych, na przedwczoraj, na dziś, na jutro, na pojutrze. I nie dajesz sobie rady, nie wytrzymujesz, pękasz, wściekasz się, klniesz, awanturujesz się, przezywasz, nienawidzisz, gardzisz, zazdrościsz. Nie miej pretensji ani do ludzi, ani do świata -- ale do siebie, bo się nie modlisz, nie medytujesz nad sobą. Nie bój się Boga, nie bój się spojrzeć Mu twarzą w twarz. Rozmawiaj z Nim. Tylko nie uciekaj w paplaninę, w mechaniczne odmawianie pacierza, ale módl się; jednocz się z Nim i swym przekazem, bierz od Niego światło, pokój, ciszę, żebyś potem schodził z góry przemienienia z Jego siłą. Wtedy będziesz sam mógł wytrzymać ciężar życia i będziesz dawał innym to, coś nabył -- jasność, mądrość, serdeczność, wyrozumiałość, dobroć, empatię... Tylko tak można żyć godnie.
Na drugi świat przeniesiesz tylko swój krzyż: codzienne wyrywanie się z egoizmu -- z obojętności, lenistwa, wygodnictwa, strachu, kłamstwa, hipokryzji, kunktatorstwa, obłudy....
Świat adorujący wielkość, bogactwo, kariery, zapatrzony ślepo w powiększanie, przyspieszanie, ulepszanie - gubi się, zapomina o istocie Człowieczeństwa. I wcale przez te swoje dążenia nie gwarantuje zdrowia, długiego życia, spełnienia, szczęścia, Miłości...
Trzeba, żebyś żył wciąż w wymiarze śmierci. Nie na to, żeby się straszyć! Ale żeby być realistą i nie wykreślać z definicji swojego Człowieczeństwa istotnego punktu, jakim jest - zawsze niespodziewany - zgon. Trzeba, żebyś wciąż słyszał sypiący się piasek w twojej klepsydrze, czuł przepływające sekundy, godziny, dnie, lata. I wtedy - gdy nadejdzie twój czas, twoja rodzina nie będzie musiała bronić cię przed tym wymiarem. Nie będzie cię musiała okłamywać, że to tylko przesilenie.
Trzeba wciąż żyć w wymiarze śmierci. Wtedy dopiero jesteś w stanie zrozumieć wartość życia.... Dla wielu spośród nas - życia wiecznego...
Jakie piękne byłoby nasze życie, a nasza nędza znośna, gdybyśmy zadowalali się realnym złem. Bez dawania posłuchu zjawom i urojeniom naszego umysłu. Zatem promieniuj radością życia. Intensywnie - na każdym kroku i w każdej sekundzie -- przeżywaj Własne Istnienie!
P.S. W każdym z nas - jak sądzę - jest cząstka Boga Niedoskonałego i między innymi dlatego -- powinniśmy sami ze sobą rozmawiać przed lustrem, a nawet, głosić sobie kazania...
Ż Y C Z E N I A
Życzę nam abyśmy przeżyli kolejną już Odnowę Moralną, by nie rzeczami żyć, a sensem rzeczy; by nie karierą żyć, a realizacją siebie w poczuciu Spełnienia; abyśmy nie uciekali z lekcji, jaką przyszło nam przerobić w tym życiu; abyśmy pamiętali o naszych korzeniach – wartościach, prostocie zapisów, przekazów, komunikowania się pomiędzy sobą choćby w duchu tolerancji...
Życzę nam – pomimo wszystko, nawet własne bolesne doświadczenie, dziecięcej wręcz ufności, wiary, nadziei, ciekawości świata i ludzi, abyśmy nie zasklepiali się w skostniałych schematach norm i konwencji – obcych nam a narzucanych.
Nie uzależniajmy się od nikogo i niczego, bądźmy wciąż Ludźmi o otwartych głowach i Sercach! Trwajmy przy sobie – na przekór przemijającym modom; uczymy się zaś od Mistrzów i Autorytetów, których mądrość jest uniwersalna i ponadczasowa.
Nie zasklepiajmy się w zdrożnych schematach ani swym zacietrzewieniu, bowiem nieludzkim jest myślenie przez pryzmat JA – jeno, zawsze, MY…
'Stukając się’ z Wami jajkiem – Życzę, abyśmy „trącili” tym najlepszym, czym jako skorupki nasiąknęliśmy za młodu. A mam wciąż Nadzieję, że siać będziemy Miłość, Empatię, Życzliwość, wraz z doceną siebie dorzecznych, rozumnych, mądrych -- z dala od zaścianka zniewolonych umysłów tak wciąż podatnych na wszelkie koniunkturalne indoktrynacje.
Życzę nam, abyśmy potrafili zawsze i przy każdej okazji ‘wejść w buty bliźniego’, które – niestety – jakże często szyte są nie na realną, prawdziwą miarę... Bywa, że okrutnie cisną i trzeba tak ‘na paluszkach, na paluszkach’..., by nie urazić nikogo, choć wolałoby się nawet boso, ale w ostrogach... wycinać hołubce bez bólu...
I jeszcze jedno, bynajmniej nieśmieszna metafora: Nie patrzmy pod skorupkę, czy -- w ramach promocji -- wygraliśmy kolejne ‘jaja’... 
POMIMO TO...
Ludzie są nierozsądni,
nielogiczni i zapatrzeni w siebie,
pomimo to, kochaj Ich…
Kiedy będziesz czynił Dobro,
będą Tobie zarzucać Egoizm i ukryte Korzyści własne,
pomimo to, czyn Dobro…
Gdy będziesz miał powodzenie,
zdobędziesz Fałszywych Przyjaciół
oraz prawdziwych Wrogów,
pomimo to bądź człowiekiem Spełnionym
Dobro które czynisz,
jutro będzie zapomniane,
pomimo to, bądź Dobrym…
Szczerość i otwartość
czynią cię łatwym celem,
pomimo to bądź Otwartym i Szczerym
Owoc twojej długoletniej pracy,
może zostać podczas jednej nocy
zniszczony,
pomimo to, pracuj…
Twoja pomoc będzie naprawdę potrzebna,
przez to staniesz się obiektem
ludzkich złośliwości, Ataków,
pomimo to, pomagaj Im
Daj Światu to co w Tobie szlachetne,
nie unikniesz codziennego Poniżania,
pomimo to,
daj Światu to co najlepsze!
("The silent Revolution"
Dr.Kent M. Keith Harvard,Cambridge, USA)
Marr jr.
